Bu hekayə digər yazıçıların
əsərlərində rast gəlmədiyimiz bir mövzuya həsr olunub. Bütün qadınlara məlum,
bütün bəşəriyyətə naməlum olan – necə görünürəm? – sualı. Başqaların nəzəri ilə
özünə qiymət verməyin aparıb çıxartığı yer...
Bu sual aysberqin görünən
tərəfidir.
Qadınlar bilir, bu, bəsit
görünən narahatlığın altında yatan hər kəs tərəfində təqdir olunmaq istəyi,
qarşı tərəfin bir kəlməsi ilə göyün 7-ci qatına qalxıb, yenə də bir kəlmə ilə o
7-ci qatdan yerə çırpılmaq, natamamlıq, yetərsizlik hissinə bürünmək kimi,
dərin psixoloji müvazinətsizlik yatır.
“Moda demək kəsim demək
idi, zövq demək idi, ən azından 30 ingilis lirası demək idi. “
Vircinia ilə Kafka
yaradıcılığı arasında bir uyğunluq görürəm. Sanki Volf Kafkanın qadın
formasıdır. Ikisinin də həşəratlara qarşı “xüsusi “ marağı var J
Fikirlərini daha rahat və
daha dəhşətli formada ifadə etmək üçün Volf da bu hekayəsində həşəratların
simvolik mövcudluğundan istifadə edib.
Əsərin qəhrəmanı, hər nə
qədər özünə inamsız, kompleksli olsa da cahil bir qadın deyil. Əksinə,
kitabxana yoluna tez- tez üz tutan, bütün məşhur yazıçıları mütaliə edən,
oxumağı sevən, oxuyarkən yaratdığı buludlar üzərində dünyası, zövqsüz olduğunu
düşündüyü paltarını geyinib ziyafətə gələrkən insanların baxışları ilə
qarşılaşanda əzildiyi bu dünya ilə heç də uyğun gəlmir.
“İnsan həmişə belə əcaib
şeylər fikirləşir, amma fikirləşdiyini yüksək səslə demirsə qəti qorxusu
yoxdur...”
Bu qadınlar hamı kimi idi.
Hamı kimi bəsit, sıradan
bir həyat yaşayır, heç bir dəyişiklik olmadan, bacısı kimi, anası kimi, xalası
kimi ömür keçirdir...
Bu dəhşət idi...
Bunun fərqində olmaq daha
dəhşət idi.
Bunun fərqində olub heç bir
şeyi dəyişə bilməmək daha – daha dəhşət idi...
“Damarlarında qan əvəzinə su dolaşan zavallı
insanlar idi...”
Fincanın dibində fırlanıb
duran bir milçək kimi. Bəzən bu milçək fincanın divarlarına dırmaşır, oradan
çıxmağa cəhd edir.
Amma 40 yaşına çatanda bu o
qədər də çox olmurdu...
Bir qadın xəyal qurmaqdan
vaz keçirsə, bu utanılası bir şeydir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder