Frans Kafka. "Milenaya məktublar"

Frans Kafkani əsərlərini oxumaq çətindir, bilirəm amma “Milenaya məktublar”ı oxumamaq üçün bəhanə ola bilməz. Sözün qüdrətini, fikrin gözəlliyini, gücünü dadmaq istəyənlər üçün bu əsər idealdır. 

Hər cümləsində estetika var. Hər sətrində heyranlıq duyacaqsınız, hər səhifəsini çevirdikcə “Bədiilik belə olar!” deyəcəksiniz. Bu əsəri oxuduqca insan mesajı, telefonu bir kənara atıb məktublaşmaq istəyir. Halbuki, bilirsən məsələ vasitədə deyil, ona yazan insanların söz dünyasındadır.

 Və bu məktublar hər cür dəbdəbədən uzaq, sujetdən kənar, düşünülməmiş, planlaşdırılmamış bir hadisədir. Sadəcə məktubdurlar amma dünya ədəbiyyatını öz romantik gücü ilə həbs etməyi bacarıb.

Bəzən bir birini əvəz edən mənalı cümlələr, bəzən isə bütün uzun bir məktubun sonunda verilən p.s sualı:

Nədən üzgünsünüz??

Bir  neçə il əvvəl oxumuşdum “Milenaya məktubları” Amma indi qarşılaşdığım cümlələrinə baxarkən anlayıram ki, mən o əsəri oxumamışam, göz gəzdirmişəm.

 Yoxsa bir cümləsi qalardı yadımda. Bəlkə də oxuyarkən poetikasına, həzinliyinə, gözəlliyinə o qədər aşiq olmuşam ki, o anı yaşamaqdan başqa heç nə düşünməmişəm.