Bir muddet idi ki, Daniel Kulinin "Ismayil" kitaibi haqqinda fikilere rast gelirem kitab qruplarinda. Ilk evvelden nedense bu kitaba maragim olmadi. Oxuyanlarin soyug reyi de tesir gosterdi deyesen. Amma indi cox teessuf edirem ki, oxumadan filmine baxdim.
Ideyasi cox felsefi ve beseri meseleleri ehate edir. Insanin tekamulu, svilizasiyalar ve s. Men bela basa dusdum ki, yaziciya gore, insan meymunun tekamul etmis formasi deyil, meymun insanin tekamuludur. Insanin orijinali qorilla, korlanmisi ise insandir. Qorilladan bu yana insanda yaxsiliga dogru hec ne deyismeyib. Ne deyisibse pisliye dogru olub. Kesf olunan seyler, yaranan svilizasiya yanliz bedbextlik getirib beseriyyete. Insanin acgozluyu, her seye sahib olmag tesnesi onu oz ecdadindan qoparib. Ve s bu kimi meseleler oz eksini tapib. Filimde usta aktyorlarin oyunu cox mukemmeldir.
Hmm...Kitaba maragım artdı...
YanıtlaSil